domingo, 8 de agosto de 2010

Español adeus


Calquera de nós, por mágoa, cando vai mercar calquera cousa necesaria para a vida topase de bouces con alguén que sendo do mesmo país, coñecendo e falando o noso idioma empéñase innecesariamente en traducilo ao español como se fora unha obriga ou como se de repente estiveramos nun lugar que non é o noso lugar.
Así se pedimos unha ducia de patacas o/a outro/a tradúcenos decontado: “Una docena de patatas” . E a continuación ponlle unha interrogante pois semella que algún dos dous ou o emisor ou o receptor pon en dubida a lingua de seu.
Este é un dos moitos exemplos que cada un e unha dos que formamos o grande territorio lingüístico do país aturamos con naturalidade, o pertencer a unha _”colonia” cando nós somos a raíz, orixe e realidade cultural social e política de onde residimos, non agora senón antes e despois para en troques sentírmonos lingüisticamente e culturalmente estranxeiros entre os nosos.
Nós non obrigamos ao revés dos que si o fixeron durante séculos e aínda o seguen a tentar agora baixo a falsa proposta do chamado “bilingüismo armónico”.
Nós non pechamos o circulo senón que o abrimos con todo o dereito á expresión, emprego e orgullo do que ao final entre outras moitas cousas somos: Unha lingua e unha realidade vivas alén de políticas e ideoloxías a maior parte das veces estériles e equívocas.
Non se trata de rexeitar ás persoas nin ás súas ideas. Tratase de expresar e empregar con naturalidade e por dereito o que nos pertence e o que somos, unha cultura, unha lingua e unha fala, algo tan antigo e tan normal.
Por iso, pregamos que todos/as aqueles/as que a partires desta nova xeira queiran e desexen participar nos Círculos Poéticos Abertos e no blogue; o fagan no noso idioma é dicir, no idioma de todos e de todas: EN GALEGO.
Grazas.

“PENULTIMO ACTO” .

Sem comentários:

Enviar um comentário